Vrijheid is één van de belangrijkste concepten van onze samenleving. Het is een basisrecht, ook voor mensen met een zorgnood. De zoektocht naar vrijheid is een onderwerp dat voor veel ouders van kinderen en jongvolwassenen met autisme en mogelijk een verstandelijke beperking herkenbaar is. Meer bepaald de balans zoeken tussen vrijheid en geborgenheid. De jongeren hebben dezelfde dromen en wensen als iedere andere jongere. Ook zij willen de vrijheid om alleen op stap te gaan. Voor veel ouders lijkt het vanzelfsprekend dat kinderen op een bepaalde leeftijd de wereld op eigen houtje gaan ontdekken. Maar voor ouders van kinderen met autisme/verstandelijke handicap is dit vaak niet zo evident. Het streven naar zelfstandigheid is een reis vol uitdagingen, maar ook van triomfen en groei.
Ook Victor-Boris heeft, net als vele anderen, een natuurlijke drang naar onafhankelijkheid. Hij wil de wereld om zich heen verkennen en ervaren. Echter, de samenleving begrijpt niet altijd dat vrijheid voor hem misschien niet hetzelfde betekent als voor anderen. Het vergt geduld, begrip en een voortdurende dialoog om de juiste balans te vinden.
Tijdens de zoektocht naar die juiste balans, hebben we geleerd dat het geven van vrijheid niet altijd betekent dat we de controle verliezen. Het gaat eerder om het verschuiven van die controle naar de vaardigheden die we samen hebben opgebouwd. Het vraagt om het vertrouwen in het vermogen van onze kinderen om stappen te zetten, zelfs als die misschien kleiner lijken dan die van leeftijdsgenoten.
Beroep doen op en vertrouwen hebben in anderen speelt hierin een belangrijke rol. Denk aan de buschauffeur die je even inlicht over de speciale noden van je kind. De eerste keer dat Victor-Boris alleen de bus nam, was bijzonder moeilijk, en gaf ons een mengeling van trots en bezorgdheid. Maar we beseffen dat deze momenten van vrijheid, hoe klein ook, een enorme impact hebben op zijn zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde.
