De vakantieplannen van Annick

Daarnaast werk ik ook aan hun eetproblematiek. Ze eten allebei niet zoveel. Als baby aten de jongens alles gemengd fruitpap groentepap aardappels vlees… Maar toen ze met stukjes begonnen is dit volledig veranderd. Bij Lucas ben ik al blij als hij eet. Hij beperkt zich tot het eten van tomatensoep (van oma of uit brik) met balletjes (enkel van de Carrefour en enkel varkensgehakt) en wit brood (zonder korst) met zout en krokettenbolletjes (meestal zonder schil dan pelt hij ze) of frietjes en een lange hamburger (liefst van de frituur). Bifiworst lust hij ook wel (maar enkel van de Aldi). Toen ze in opname zaten, hebben ze ook geprobeerd om hier verandering in te brengen door te belonen maar helaas dat is niet gelukt. In school lukt het wel om iets meer te eten, daar eet hij fruit en dat doet hij thuis niet.

Victor heeft hetzelfde probleem met eten maar door ouder te worden en zonder dwang te willen proeven op school of thuis of als hij interesse toont in eten, groeit zijn lijst van voedingsmiddelen wat hij wel eet. Dus er is hoop voor Lucas ?. Probeer je Victor onder dwang te laten proeven dan kokhalst hij of spuwt hij. Ook bij hem hebben ze tijdens zijn opname alles geprobeerd om hem te laten eten maar ook dat mislukte.

Zowel Lucas als Victor kunnen niet samen met ons aan tafel eten, ze hebben heel veel last van geuren die overheersen. Bloemkool en zalm hebben een felle geur, ook dat is voor hun al voldoende om te spuwen of te kokhalzen. Enkel al in mijn bord kijken doet ze soms al kokhalzen. Voor Victor is dit jammer want hij wil graag op overnachting en op kamp maar hij lust niets en als er stress bijkomt eet Victor helemaal niets. Enkel tijdens frietjesdag zitten we allemaal samen aan tafel en eten we op hetzelfde moment.

Een paar jaar geleden ontdekte ik de naam ARFID en waar het voor stond, ik herkende mijn zonen erin maar in België is het nog niet zo gekend.

Bij de eetstoornis ARFID eet je veel voedsel niet. Het lukt je niet of je bent bang om het te eten. Daardoor eet je te weinig en krijg je te weinig voedingsstoffen binnen. ARFID is een ernstige ziekte die niet vanzelf over gaat. ARFID is de afkorting van Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder. In het Nederlands is dit vermijdende/restrictieve voedselinname-stoornis.

Vandaar dat we tijdens de vakantie spelen met eten. Opnieuw experimenteren, dingen leren voelen, dingen gewoon worden of eens aan ruiken. We maken een collage van alle producten die ze lusten of voedingsmiddelen die bij ons lijstje gekomen zijn. Hopelijk lukt het ook deze vakantie om de voedingslijst uit te breiden.

Dit jaar gaan we opnieuw werken rond het alleen gaan slapen en niet meer bij ons in bed. ’s Avonds is het wat langer licht dus de angsten zijn iets minder. Het alleen gaan slapen is hier al jaren een probleempje. Ze willen graag dicht bij ons zijn of gewoon horen dat we er zijn. Vroeger moesten we nog langs hun liggen, daarna naast hen op bed zitten en nu zitten we toch al een gans jaar in de gang op een zetel. Nu gaan we dus proberen naar beneden te komen.

We belonen de kinderen als ze ‘s nachts in hun eigen bed slapen. Meestal loopt dit goed maar zodra er wat stress is, loopt het mis en kruipen ze terug tussen ons in. Geen beloning is op dat moment niet erg voor hen. Het is ook aan ons om consequent te zijn maar het is niet altijd gemakkelijk. Zeker ‘s nachts niet. Als we nog wakker zijn, leggen we ze terug maar het zijn 2 kleine volhoudertjes. Lukt middernacht niet om tussen ons te komen liggen dan proberen ze het om 2u terug. Lukt het dan nog niet dan komen ze rond 3u30 nog eens proberen en dan zitten wij in onze vaste slaap waardoor het meestal lukt. Zoals de plaswekker zou er een alarm mogen bestaan dat afgaat als ze voorbij onze slaapkamerdeur komen. Maar dat zijn we helaas nog niet tegen gekomen. Maar deze vakantie gaat het lukken ik voel het ?.

In ieder geval wens ik jullie allemaal een fijne grote vakantie toe!