De afgelegde weg van Aaron

Deze maand laten we een nieuwe ouder aan het woord. Annelies vertelt over de weg die ze met haar zoontje Aaron al heeft afgelegd. Ze vertelt over het moment van de diagnose en zijn verdere ontwikkeling.  

Aaron

Als moeder van vier kinderen, weet ik dat ieder kind zijn eigen unieke pad volgt. Toch was het voor ons zoontje, die in februari 2017 werd geboren, al snel duidelijk dat zijn pad iets anders zou zijn dan dat van zijn oudere zus. Zijn eerste maanden waren rustig en kalm. Hij was een flinke baby die veel sliep, goed at en alle mijlpalen haalde die we verwachtten, maar rond zijn 2 jaar merkten we dat er iets anders was. Hij was minder spraakzaam dan andere kinderen van zijn leeftijd en leek vaak in zijn eigen wereldje te zitten. 

Hoewel we het in eerste instantie niet onmiddellijk als een probleem zagen, begonnen we ons toch af te vragen of er meer aan de hand was. Hij gebruikte weinig woorden en als hij iets wilde, wees hij vaak naar dingen of trok hij aan onze hand om ons te laten zien wat hij bedoelde. Toch begrepen we hem en hadden we niet meteen het gevoel dat er iets ernstig mis was.

Toen hij naar school ging, begonnen de zorgen van de leraren naar voren te komen. Al snel werden we naar school geroepen, omdat ze zich zorgen maakten over zijn ontwikkeling. Hij leek achter te lopen op allerlei gebieden en er was een duidelijke achterstand in zijn taal en sociale vaardigheden. De school had geen concrete oplossing of plan van aanpak en als ouders waren we niet tevreden met de geboden steun. We besloten daarom om hem naar een kleinere school te brengen, waar we dachten dat hij beter zou passen en meer zijn draai zou vinden.

Gelijktijdig schreven we ons zoontje in voor testing bij het COS in Leuven. We kregen nu toch ook het vermoeden dat er meer aan de hand was dan we konden verklaren. De coronamaatregelen gooiden echter roet in het eten en de wachttijden voor de tests werden alleen maar langer. Uiteindelijk, na anderhalf jaar wachten, kregen we de diagnose: onze zoon heeft ASS. Het was een moment van opluchting, maar ook van verdriet. We hadden de antwoorden die we zochten, maar het was tegelijkertijd een gevoel van verlies dat ons kind een ander pad zou bewandelen dan we gedacht hadden.

Na de diagnose kwamen we op een lange wachtlijst voor thuisbegeleiding bij LSA. Ondertussen kregen we wel al ondersteuning in de vorm van logopedie en kinesitherapie. Na weer anderhalf jaar konden we terecht in het CAR en startte de thuisbegeleiding ongeveer gelijk op. Hij bleef heel erg graag naar school gaan en was ook enorm geliefd bij zijn juffen en klasgenoten. Met de thuisbegeleiding besloten we ook GIO op te starten in school met dezelfde persoon. Er was een nauwe samenwerking met school en ons. Vanuit het CLB was er toen ook al GON-begeleiding. Ondanks alle hulp die er was, bleef het toch knagen of hij in het reguliere wel de beste kansen zou krijgen naar zijn kunnen en daarom kwam de piste buitengewoon onderwijs in het vizier.

In eerste instantie waren we huiverig om deze stap te zetten. Was het niet beter om hem in het reguliere onderwijs te houden, waar hij gelukkig was? Zou het niet beter zijn om zijn kansen te behouden en hem niet in een 'speciale' klas te plaatsen? Uiteindelijk besloten we om onze zoon over te laten stappen naar een type 9 kleuterklas in het buitengewoon onderwijs. Dit was een moeilijke beslissing, maar achteraf gezien was het de beste keuze die we konden maken.

Deze school bleek de ideale omgeving voor onze zoon. In zijn nieuwe klas bloeide hij open. De specifieke ondersteuning die hij daar kreeg en nog steeds krijgt, zorgt ervoor dat hij zijn leervermogen volledig tot uiting kan brengen. Waar hij voorheen moeite had om zijn rust te vinden en een goede werkhouding te krijgen, vindt hij nu een rustige en gestructureerde omgeving waarin hij kan groeien op zijn eigen tempo. Hij is er gelukkig en dat is voor ons als ouders het belangrijkste.

Hoewel het aanvankelijk een emotionele stap was, zagen we al snel de positieve veranderingen. Onze zoon ontwikkelt zich op alle vlakken beter dan we hadden durven hopen. Niet alleen zijn schoolse vaardigheden ontwikkelde vlot, maar ook sociaal bloeide hij open. Hij maakte vele vrienden en heeft meer zelfvertrouwen. Hij voelt zich erkend en begrepen en dat was alles wat we voor hem wilden.

In de vakantie bleef hij wel naar de gemeentelijke buitenschoolse opvang gaan tot dat we in 2023 de kans kregen om naar de speelpleinwerking van Autisme Leeft te gaan. Dit werd voor een eerste keer in Sint-Truiden georganiseerd. Aanvankelijk waren we een beetje terughoudend – zouden we hem niet beter in een gewoon zomerkamp kunnen laten meedoen? – maar de ervaring overtrof onze verwachtingen. Weer zagen we een kind dat zich zoveel beter in zijn vel voelde na een dagje speelplein. Wij waren dan ook heel blij te horen dat er in 2024 terug enkele weken speelplein in Sint-Truiden georganiseerd werden. We waren er als de kippen bij om hem in te schrijven en waren bij de gelukkigen die konden deelnemen.

Onze zoon had de tijd van zijn leven. Hij ging iedere dag met een grote glimlach naar het speelplein en kwam elke dag met leuke verhalen thuis. Ook de oudste dochter ging enkele dagen als vrijwilliger helpen net als ikzelf. Ik vond het heel leerrijk en fijn om mijn steentje bij te dragen. De lach op de kinderen hun gezicht maakte het ook onbetaalbaar. Wat de vrijwilligers iedere vakantie voor een werk verzetten is ronduit prachtig! Ik kan het iedereen aanraden die wat vrije tijd heeft om zich als vrijwilliger in te zetten.

We hebben geleerd dat het niet altijd de makkelijkste weg is die de beste resultaten oplevert. Soms is het nodig om je verwachtingen bij te stellen, om de steun te vinden die je kind nodig heeft, ook als dat betekent dat je tegen de stroom in moet gaan. Voor ons was het buitengewoon onderwijs de sleutel tot het gelukkig maken van onze zoon en dat is alles wat we als ouders kunnen hopen: dat onze kinderen gelukkig en gezond zijn en dat ze de ruimte krijgen om te groeien op hun eigen unieke manier.

Nieuws

Lees ook een van onze andere berichten

Nieuwsbrief

Nieuwsbrief

Lees meer
pl feb

Planning februari 2025

Lees meer