We zijn weer eens in onze pen of zeg ik tegenwoordig beter toetsenbord gekropen.
Vandaag zou ik het graag even hebben over een ander lid van ons gezin, dat misschien wat minder vaak in de kijker staat als we het hebben over autisme.
Dat gezinslid, je hebt het misschien reeds geraden is niemand minder dan de oudere zus van onze zoon Matthias. Toen we nog zoekende waren over wat er aan de hand was met onze jongste spruit was zij ongeveer zes jaar. Op dat moment hebben we haar nog niet echt betrokken, echter kon je merken dat ook zij voelde dat er iets niet helemaal in de haak was. Mama en papa liepen wat meer onrustig rond de laatste tijd, haar broertje gedraagt zicht toch niet helemaal gelijk ze zelf gehoopt of verwacht had,….. . Hij wordt niet graag geknuffeld, speelt niet graag een spelletje en duwt haar vaak weg. Allemaal niet gemakkelijk te verteren voor een jong meisje.
Hoe zeer wij als ouders elke dag in ons hoofd zaten met onze zoon, des te meer waren we ons bewust van het gevaar het kind met de minste zorgen uit het oog te verliezen.
Toen we na even zoeken de diagnose van autisme voor ons zoontje kregen, twijfelden we geen moment. Onze dochter, zal van in het begin meekrijgen wat voor problematiek er heerst. We hebben haar dan ook apart genomen en uitgelegd, haar broertje is anders en dat is helemaal ok.