Aandacht voor brussen

Deze maand laten we opnieuw een ouder aan het woord. Marijke vertelt over hoe belangrijk het is om haar dochter te betrekken bij de diagnose van zoon Matthias en haar ook de aandacht te geven die ze nodig heeft.    

Marijke

We zijn weer eens in onze pen of zeg ik tegenwoordig beter toetsenbord gekropen. 

Vandaag zou ik het graag even hebben over een ander lid van ons gezin, dat misschien wat minder vaak in de kijker staat als we het hebben over autisme. 

Dat gezinslid, je hebt het misschien reeds geraden is niemand minder dan de oudere zus van onze zoon Matthias. Toen we nog zoekende waren over wat er aan de hand was met onze jongste spruit was zij ongeveer zes jaar. Op dat moment hebben we haar nog niet echt betrokken, echter kon je merken dat ook zij voelde dat er iets niet helemaal in de haak was. Mama en papa liepen wat meer onrustig rond de laatste tijd, haar broertje gedraagt zicht toch niet helemaal gelijk ze zelf gehoopt of verwacht had,….. . Hij wordt niet graag geknuffeld, speelt niet graag een spelletje en duwt haar vaak weg. Allemaal niet gemakkelijk te verteren voor een jong meisje. 

Hoe zeer wij als ouders elke dag in ons hoofd zaten met onze zoon, des te meer waren we ons bewust van het gevaar het kind met de minste zorgen uit het oog te verliezen. 

Toen we na even zoeken de diagnose van autisme voor ons zoontje kregen, twijfelden we geen moment. Onze dochter, zal van in het begin meekrijgen wat voor problematiek er heerst. We hebben haar dan ook apart genomen en uitgelegd, haar broertje is anders en dat is helemaal ok. 

Via de ondersteuning van het LSA (nu Wegwijs), kwamen we te weten dat er een Brussen-cursus (Broers en zussen van kinderen met autisme) bestond. Wij hebben haar meteen ingeschreven en zij heeft hier veel baat bij gehad. Autisme wordt door hen heel mooi visueel en op een speelse manier gekaderd. Op een gegeven moment, kon zij zelfs beter alles uitleggen over prikkels anders ervaren dan wijzelf. Ook deed het haar enorm deugd om met iemand anders dan mama en papa te praten over haar broertje. Praten met mama en papa is toch niet altijd even gemakkelijk. 

Haar vanaf het prille begin betrekken heeft, nu, 7 jaar verder zeker zijn vruchten afgeworpen. Voor onze dochter is haar broertje één van de voornaamste personen in haar leven. Mensen die haar broertje niet aanvaarden zoals hij is, worden vriendelijk aan de kant geschoven.  Bevriend zijn met haar betekent namelijk ook haar broertje aanvaarden zoals hij is. 

Toch benadrukken, wij als ouders, nog steeds naar haar toe dat haar zorgen, hoe klein dan ook, even belangrijk zijn en dat zij steeds bij ons terecht kan. Hoe onbelangrijk zij zelf ook denkt dat het is. 

Zelf zijn we dankbaar dat onze dochter op deze manier om gaat met dit alles en kunnen we ons enkel gelukkig prijzen met onze beide spruiten met hun grote of kleine zorgen. 

Nieuws

Lees ook een van onze andere berichten

Nieuwsbrief

Nieuwsbrief

Lees meer
pl feb

Planning februari 2025

Lees meer